နတ္ဆိုးေလးရဲ႕ ဟစ္တိုင္

သူနဲ႔သူမ ကုမၸဏီရဲ႔ ညစာစားပဲြတစ္ခုမွာ ဆံုၾကတယ္။ ပညာတတ္၊
ရုပ္ေခ်ာႏုပ်ဳိတဲ့ သူမက ကုမၸဏီမွာ သတင္းေမႊးတယ္။ သူက
သာမန္လူတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ ပိုးပန္းသူေတြ မနည္းလွတဲ့ သူမကို သူလည္း
စိတ္၀င္စားေနတာ ၾကာပါျပီ။ ညစာစားပဲြ အျပီးမွာ သူမကို ေကာ္ဖီတိုက္ဖို႔
သူဖိတ္ေခၚခဲ့တယ္။ ရုတ္တရက္ ဖိတ္ေခၚမႈကို သူမ အံ့ၾသသြားေပမဲ့ ယဥ္ေက်းမႈကို
မလြန္ဆန္ခ်င္တဲ့ သူမ ေခါင္းညိတ္လက္ခံခဲ့တယ္။


ေကာ္ဖီ၀ိုင္းမွာ သူတို႔ ေျပာစရာစကား မရွိျဖစ္ေနတယ္။ ႏွစ္ေယာက္လံုး
ရႈိးတိုးရွန္႔တန္႔ျဖစ္ေနတယ္။ ျမန္ျမန္ လက္စသတ္ျပီး ထျပန္ဖို႔
သူမစိတ္ေလာေနမိတယ္။ စားပဲြထိုး ေကာ္ဖီလာခ်ေတာ့ သူက ရုတ္တရက္
"ေက်းဇူးျပဳျပီး ဆားေပးပါ။ ကြ်န္ေတာ္က ေကာ္ဖီေသာက္ရင္ ဆားထည့္ေသာက္တဲ့
အက်င့္ရွိလို႔" လို႔ ေျပာေတာ့ သူမ အံ့ၾသရံုတင္မက စားပဲြထိုးပါ
ေၾကာင္သြားတယ္။ သူ႔စကားၾကားတဲ့ လူေတြရဲ႔ မ်က္လံုးက သူအေပၚ လာစုေနၾကတယ္။
သူ႔မ်က္ႏွာ နီျမန္းသြားေတာ့တယ္။

စားပဲြထိုးေပးလာတဲ့ ဆားကို ေကာ္ဖီထဲထည့္ေဖ်ာ္ျပီး သူေျဖးေျဖးခ်င္း
ေသာက္ေနတယ္။ "ဘာျဖစ္လို႔ ဆားထည့္ေသာက္တာလဲ" သိခ်င္စိတ္ကို
မေအာင့္ႏိုင္တဲ့အဆံုး သူမေမးလိုက္မိတယ္။ သူခဏေလာက္ မွင္သက္သြားတယ္။
ျပီးမွ တစ္လံုးခ်င္း "ကြ်န္ေတာ္တို႔က ပင္လယ္ေဘးမွာ ေနတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္တုန္က ပင္လယ္ထဲ အျမဲ ေရဆင္းကူးတယ္။ လိႈင္းပုတ္ရင္
ခါးသက္သက္ ပင္လယ္ေရငန္ေတြက ပါးစပ္ထဲ၀င္လာေရာ့။ အခု အိမ္မျပန္ျဖစ္တာ
ၾကာျပီဆိုေတာ့ အိမ္ကိုလြမ္းတိုင္း ေကာ္ဖီထဲ ဆားထည့္ေသာက္မိတယ္။
အိမ္ရဲ႔အကြာအေ၀းကို ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ နီးေအာင္ ဆဲြလိုက္သလိုေပါ့"

သူ႔စကားက သူမကို ခံစားမိေစခဲ့တယ္။ ဒါဟာ ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္
အိမ္ကိုလြမ္းတယ္လို႔ ေျပာတာကို သူမ ပထမဆံုး ၾကားဖူးျခင္းပါပဲ။
အိမ္ကိုလြမ္းတဲ့ ေယာက္်ားေလးက အိမ္ကို ဂရုစိုက္တတ္တဲ့လူ၊ မိသားစုကို
ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတတ္တဲ့လူလို႔ သူမထင္ခဲ့မိတယ္။ သူေျပာတဲ့
မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာေ၀းတဲ့ ေနရာေလးတစ္ခုအေၾကာင္းကို သူမနားေထာင္ခ်င္စိတ္
ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ေအးစက္စက္ သူတို႔ရဲ႔ စကား၀ိုင္းက
တေျဖးေျဖးေႏြးေထြးလာခဲ့တယ္။ သူတို႔စကားေတြ အၾကာၾကီးေျပာျဖစ္ခဲ့သလို
သူမရဲ႔ အျပန္ကို သူလိုက္ပို႔ခြင့္ရခဲ့တယ္။

အဲဒီေနာက္ပိုင္း သူတို႔မၾကာခဏ ခ်ိန္းေတြ႔ျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူဟာ သေဘာထားၾကီးသူ၊
ဂရုစိုက္တတ္သူ၊ ၾကင္နာတတ္သူ ျဖစ္ေၾကာင္း သူမသတိထားမိတယ္။ သူဟာ
သူမလိုခ်င္တဲ့ အခ်က္အားလံုးနဲ႔ ကိုက္ညီေနတယ္။ သူ႔ဖိတ္ေခၚမႈကို
မလြန္ဆန္ခဲ့မိလို႔ အခုလို သူနဲ႔သိခြင့္ရခဲ့တဲ့အတြက္လည္း
သူမ၀မ္းသာေနမိတယ္။ သူ႔ကိုေခၚျပီး ျမိဳ႔အႏွံ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ သူတို႔
ထိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဆိုင္မွာထိုင္တိုင္း "ဆားေပးပါေနာ္။ ကြ်န္မ မိတ္ေဆြက
ေကာ္ဖီထဲ ဆားထည့္ေသာက္တတ္တဲ့ အက်င့္ရွိလို႔ပါ" လို႔ သူမေတာင္းဆိုတတ္တယ္။
အဲဒီလိုနဲ႔ ရာဇ၀င္ပံုျပင္ထဲကလို ေနာက္ဆံုးမွာ မင္းသားနဲ႔မင္းသမီး
ညားၾကေလသတည္း ဆိုတဲ့အတိုင္း သူတို႔ မဂၤလာေဆာင္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့
ဘ၀ခရီးကို ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကတယ္။ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ခရီး အႏွစ္(၄၀)အၾကာမွာ
သူနာမက်န္းျဖစ္ျပီး ကြယ္လြန္သြားခဲ့တယ္။ ပံုျပင္က ဒီမွ်ပါပဲလို႔
အဆံုးသတ္မယ္ဆဲဆဲ သူထားခဲ့တဲ့ စာတစ္ေစာင္ကို သူမေတြ႔လိုက္တယ္။

သူ မဆံုးခင္ သူမအတြက္ ေရးထားတဲ့ စာတစ္ေစာင္ပါ။ စာက ဒီလိုေရးထားပါတယ္။

"နင့္ကိုေတာက္ေလွ်ာက္ လိမ္လာခဲ့တဲ့ ငါ့ကို ခြင့္လြတ္ေပးပါ။ ပထမဆံုးအၾကိမ္
ငါတို႔ ေကာ္ဖီအတူတူ ေသာက္ခဲ့ၾကတာကို နင္မွတ္မိေသးလား။ အဲဒီတုန္းက
ငါဘာေျပာလို႔ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဘာအေတြးေတြ ရျပီး
စားပဲြထိုးကို ဆားယူခိုင္းမိလိုက္သလဲ မသိဘူး။ ေကာ္ဖီထဲ ဆားထည့္ေသာက္တဲ့
အက်င့္ မရွိေပမဲ့ နင့္ကိုငါ လိမ္ညာခဲ့တယ္။ အဲဒီလိမ္ညာျခင္းကို
နင္စိတ္၀င္စားခဲ့လို႔ ဆားထည့္ထားတဲ့ ေကာ္ဖီကို ဘ၀ထက္၀က္ဆာေလာက္
ငါေသာက္ခဲ့ရတယ္။ အျဖစ္မွန္ကို ေျပာျပဖို႔ ငါအၾကိမ္ၾကိမ္
ၾကိဳးစားခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ နင္စိတ္ဆိုးမွာ၊ နင္ငါ့ကို ခဲြသြားမွာ
ငါအရမ္းေၾကာက္ခဲ့မိတယ္။

အခု ငါသြားရေတာ့မယ္။ နင္စိတ္ဆိုးမွာကို ငါမေၾကာက္ေတာ့ဘူး။ ေသသြားတဲ့လူကို
အလြယ္တကူ ခြင့္လြတ္ေပးႏိုင္မယ္ မဟုတ္လား.. ဒီဘ၀မွာ နင္နဲ႔
ေပါင္းဖက္ခြင့္ရတာ ငါအတြက္ အၾကီးမားဆံုးေသာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပဲ။
ေနာင္ဘ၀သာရွိမယ္ဆိုရင္ နင္နဲ႔ငါ ထပ္ဆံုခ်င္ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆားခတ္ထားတဲ့
ေကာ္ဖီကိုေတာ့ ငါမေသာက္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဆားခတ္ထားတဲ့ ေကာ္ဖီက ေသာက္ရ
ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္ဆိုတာ နင္မသိဘူး မဟုတ္လား... ဒါေပမဲ့ နင့္ကို
ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ ေကာ္ဖီထဲ ငါဆားထည့္ေသာက္ခဲ့မိတယ္"

စာကိုဖတ္ျပီး သူမ တုန္လႈပ္သြားခဲ့မိတယ္။ အလိမ္ညာ ခံလိုက္ရပါလားလို႔လဲ
ခံစားမိတယ္။ သူ မၾကားႏိုင္ေတာ့တဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို သူမ တိုးတိုးေလး
ေရရြတ္လိုက္မိတယ္။ " ကြ်န္မကို ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူ
ဒီလိုလိမ္ညာခဲ့တယ္။ ကြ်န္မ ေက်နပ္ပါတယ္"

ျပီးပါျပီ

ဆားခတ္ထားတဲ့ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ထဲမွာ အခ်စ္ဘယ္ႏွစ္စ ပါေနသလဲ... ? အခ်စ္ဆိုတာ
တိုင္းတာခ်ိန္တြယ္လို႔ ရတဲ့အရာ မဟုတ္ပါဘူး။ လိမ္ညာျခင္းဆိုတာ
ခြင့္မလြတ္ႏိုင္တဲ့ အျပစ္တစ္ခုတဲ့။ တစ္ခ်ဳိ႔လိမ္ညာျခင္းက ဘ၀တစ္ခုကုိ
ပ်က္သုန္းေစခဲ့တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႔လိမ္ညာျခင္းက ဘ၀တစ္ခုကို အေပ်ာ္ေတြနဲ႔
ျပီးဆံုးေစခဲ့တယ္။ သင္ေကာ ဘာေတြလိမ္ညာခဲ့သလဲ.. ဘာေတြ
အလိမ္ညာခံခဲ့ရဖူးသလဲ..